دستگیره آنتی پنیک و تاریخچه آن

دستگیره آنتی پنیک چیست

دستگیره آنتی پنیک به دستگیره هایی اطلاق می شود که امکان باز کردن درب را بوسیله میله یا صفحه طولی به کاربر می دهد. با وجود اینکه در بدو امر بدلیل جلوگیری از درهم شکستن درب توسط هجوم و خیل جمعیت طراحی و تولید شده است، امروزه این دستگیره ها به عنوان ابزار اصلی باز کردن درب ها در بسیاری از ساختمان های تجاری/اداری بکار گرفته و مورد استفاده قرار می گیرند.

دستگیره آنتی پنیک شامل یک میله فنری فلزی در راستای مخالف بازشوی درب است. فشردن صفحه فلزی باعث آزاد شدن زبانه قفل و خروج سریع ساکنین می شود.

بطور معمول استانداردهای نوین ساختمان الزام به استفاده از درب های مجهز به دستگیره آنتی پنیک در ساختمان های تجاری/اداری و یا اماکنی که ممکن است با خروج سریع ساکنین مواجه شوند دارند.

این گونه درب ها ممکن است منحصرا برای مواقع اضطراری مورد استفاده قرار گیرند و به سیستم هشدار نیز مجهز باشند. با این وجود در بسیاری از ساختمان ها دستگیره آنتی پنیک ممکن است به عنوان مکانیزم اصلی باز کردن درب و بصورت روزمره مورد بهره برداری قرار گیرند. حتی در بسیاری از مواقع با وجود نداشتن الزام قانونی به علت سهولت و سرعت استفاده نسبت به انواع دیگر دستگیره ها، سازندگان ترجیح به استفاده از اینگونه دستگیره ها در ساختمان ها دارند.

تاریخچه

به دنبال فاجعه سالن ویکتوریا در ساندرلند انگلستان در سال 1883 که در آن 183 کودک به دلیل پیچ شدن یک درب در پایین راه پله کشته شدند، دولت انگلستان شروع به اقدامات قانونی در جهت اعمال استانداردهای حداقلی به جهت ایمنی ساختمان ها کرد. این رویه به آرامی منجر به نیازمندی های قانونی شد که در آن اماکن ملزم به داشتن تعداد مشخصی درب بازشو به بیرون مجهز به دستگیره از داخل بودند. با الهام از فاجعه ساندرلند، رابرت الکساندر بریگز اقدام به اختراع چفت پنیک نمود که در ماه اوت سال 1892 موفق به ثبت پتنت در انگلستان شد.

با این حال این اقدامات در سطح جهانی دنبال نشد. به عنوان نمونه در ایالات متحده دست کم 602 نفر در آتشسوزی سالن تئاتر ایراکوای شهر شیکاگو در دسامبر 1903 جان خود را بدلیل اینکه گیت های فلزی راه های خروج را مسدود کرده بودند از دست دادند. پنج سال بعد 174 نفر در اوهایو در آتشسوزی مدرسه کلینوود کشته شدند که منجر به اعتراض ملی در ایالات متحده برای ایجاد ایمنی آتشسوزی بهتر در ساختمان ها شد.

در 31 دسامبر 1929 حدودا 37 سال بعد از ثبت اختراع چفت پنیک، 71 کودک در سالن سینمایی در رنفروشایر، شب پیش از سال نو هنگامیکه از محفظه فیلم دود خارج شد جان خود را از دست دادند.

کودکان با حجوم برای فرار از سینما پشت دربهای خروجی که با قفل های معمولی قفل شده بودند له شدند. حتی بعد از آنکه افسران پلیس قفل ها را شکستند درب ها (که بازشو به داخل بودند) بدلیل انباشت اجساد پشتشان قابل باز شدن نبودند.

تا پایان قرن بیستم بیشتر کشورها دارای استاندارهای ساختمان شدند که ساختمان ها را ملزم به داشتن تعداد مشخصی راه خروج اضطراری می کرد. دستگیره آنتی پنیک به این دلیل بر روی اینگونه درب ها نصب می شود زیرا اثبات شده که موجب نجات جان ها به هنگام آشوب و ازدحام می شود. به طور معمول آشوب در زمان تخلیه به هنگام آتشسوزی یا انفجار ساختمان رخ می دهد.

در مواقع خروج اضطراری، دستگیره های آنتی پنیک عملکردی کارآمد در جهت سهولت استفاده از خروجی های اضطراری بدون کاهش سرعت دارند. سرعت عمل بالای مکانیزم دستگیره آنتی پنیک خطر انسداد خروجی ها بوسیله جمعیت و بروز فاجعه را کاهش می دهد. همانگونه که تاریخ ثابت کرده است در چنین مواقعی امکان زمین خوردن، له شدن و انواع دیگر سدمات وجود دارد چرا که قسمت پشتی جمعیت هیچ ایده ای از اینکه نفرات جلو با یک درب مواجه شده اند ندارند.

دستگیره های آنتی پنیک به طور معمول بر روی درب هایی که تعداد بالای تردد و امکان استفاده به عنوان راه خروج اضطراری دارند استفاده می شوند.